GESCHIEDENIS VAN HET BRIDGE SPEL
Van de vele sporten waarin de mensen in deze wereld hun vermaak vinden, is contractbridge waarschijnlijk het meest verbreid. De Engelsen zweren bij cricket, de Fransen zijn gek op wielrennen, de Russen zijn schaakfanatici en de Amerikanen noemen baseball de nationale sport, maar alle nationaliteiten spelen bridge.
Wat Alexander de Grote, Caesar en Napoleon niet voor elkaar konden krijgen, lukte bridge. Het doorbrak de landsgrenzen en het bracht een taal in de wereld die door al zijn aanhangers wordt gesproken. Het vult de vrije tijd van Arabieren en Indiërs, van bankiers en taxichauffeurs.
Het is niet bekend wie het bridgespel heeft uitgevonden. Slechts een ding kan met enige zekerheid worden gezegd, namelijk dat het is afgeleid van whist. Bij whist worden 52 kaarten onder vier mensen verdeeld en troef wordt bepaald door de laatste kaart om te draaien. Dit spelletje werd drie eeuwen lang door bijna iedere Engelsman gespeeld.
Maar hoe is whist bridge geworden? Hier verlaat de geschiedschrijver de historische paden om zich te begeven in de moerassen van chauvinistische veronderstellingen en tegenspraken. De Russen beweren dat bridge een mengelmoes is van whist en het populaire Russische spel 'Vint' en dat het woord 'bridge' is afgeleid van 'biritch'. De Turken zeggen dat bridge reeds in 1860 in Constantinopel werd gespeeld. De Fransen houden vol dat het aan de Rivièra als 'khedive' gespeeld werd.
Het begin van het bridgespel in Engeland stamt gedocumenteerd uit 1894, toen Lord Brougham, zo juist uit Frankrijk teruggekeerd waar hij het spel had geleerd, de kaarten gaf voor een partij whist in de Portland Club. Hij vergat de laatste kaart als troef te draaien. 'Oh', verontschuldigde hij zich, 'ik dacht dat ik bridge speelde'. Andere leden toonden belangstelling en na een paar maanden werd er in de Portland Club meer bridge dan whist gespeeld. Waarschuwende stemmen lieten zich horen. De beroemde Cavendish, grootmeester van het whistspel, vond bridge belachelijk en vervelend. Hij weigerde naar de Portland Club te gaan en verklaarde: "Het is onsmakelijk om de whisttempel zo ontheiligd te zien". Het zij gezegd dat Cavendisch na een paar jaar spijt betoonde en verkondigde: "Er bestaat geen enkel kaartspel ter wereld waarin kundigheid, gezond oordeel en inzicht in de bedoelingen van de tegenstanders met meer succes wordt bekroond dan bij bridge".
Het spel was deftig en formeel. Men speelde geen kaart vóór zonder te vragen: "Partner, mag ik uitkomen?" En de partner antwoordde dan: "Heel graag, alstublieft".